"Tomek" <t...@g...pl> wrote in message
news:ea8kbf$gmb$2@inews.gazeta.pl...

Masz racje w tym co piszesz.

Natomiast chcialem jeszcze o postawie 1. - czyli sceptycyzm i relatywizm.

Sam slusznie piszesz ze nie przynosi on szczescia.
Skoro wiecej szczescia przynosi uznanie jakiejs prawdy
to ... czemu tego nie robisz? Skoro to moze przyniesc szczescie?

Inaczej: czemu istnieje grupa sceptykow i relatywistow?

Problem rozpoznaje i mam jakąs tam odpowiedz na to,
rowniez dlatego ze przeszedlem pewna ewolucje,
sceptycym->zauwazenie ze sceptycym i relatywizm nie przynosi szczescia->
rozpoznanie przyczyny->zaufanie w pewne wartosci.

Wiec tak: relatywizm i sceptycyzm jest zwiazany z zamianami jakimi podlega
nasza "nowoczesna" kultura zachodu. Konsumpcjonim, rozluznienie relacji
miedzy ludzmi, w rodzinie, masowa informacja i ocenianie przez nią,
zbytnie intelektualizowanie (komputery, systemy, informacje) a nie
spontaniczne
przezywanie. Zbytnie obserwowanie sobie zamiast spontaniczne zycie.

To powoduje ze czlowiek nie za bardzo ma oparcie dla swojego intymnego
przezywania swoich odczuc. Bo jest bombardowany przez koncepcje ktore
podwazaja, wrecz wysmiewaja te odczucia, przywiazanie
(np. stwierdznie ze milosc to tylko chemia).

Dlatego taka osoba ucieka w swiat relatywzmu bo w takich warunkach jest
on bezpieczniejszy. Niestety powoduje poczucie braku oparcia,
takiego wiecznego, bezsensownego dryfowania.

Relatywisci dziela sie na dwie grupy:
- rzetelnych, ktorzy zdaja sobie sprawe z pewnej "gorszej" wlasnej pozycji,
mniej szczesliwej, ale próby oparcia sie na czym (zasadzie, religji,
dogmatyzmie)
spełzają na niczym, bo wszystko co moglo sluzyc za oparcie wydaje sie
bezsensowne?
ograniczajace? Ty sie zaliczasz do rzetelnych.

- cynikow, ktorzy czujac relatywizm i bezsens dowartosciowuja sie w ten
sposob,
ze wysmiewaja sie z "dogmatykow", w ten sposób budują sobie poczucie
wartosci.
Na zasadzie "nie moge znalesc miejsca dla siebie, ale ci co sobie je wybrali
sa żalośni
w tym co robią"

--------
Zeby przestac byc sceptykiem, gdy sie ma tego dosc, trzeba pare rzeczy
zauwazyc.
To ze "dogmatycy", ludzie ktorzy maja oparcie sa szczesliwsi.
Relatywisci sa mniej. Dalej - relatywisci sa mniej skutteczni, w rodzinie
czują sie zagubieni,
ciezko im wytyczyc jaks cel, chocby w zyciu zawodowym (bo nie warto).
Sceptyk zwykle ma gadane ale gdy przychodzi do działania, za bardzo
obserwuje i
gubi sie w setkach opcji. Znam takie osoby. To jest obawa przed _wyborem_,
obawa przed _byciem_okreslonym, oraz obawa przed odrzuceniem innych opcji.
Z tego da sie wyleczyc :)

pozdrawiam,
Duch