Użytkownik "Qrczak" <q...@g...pl> napisał w wiadomości
news:h4s22f$o53$1@nemesis.news.neostrada.pl...
>W Usenecie Chiron <e...@o...eu> tak oto plecie:
>>
>>>> pierwsza część odpowiedzi- staram się pokazać, że musi być wychowane w
>>>> miłości:
>>>>
>>>> Do wychowania człowieka, który bedzie potrafił kochać, dawać miłość- a
>>>> co za tym idzie- mieć asertywne relacje z innymi ludźmi niezbędne jest
>>>> wychowanie w miłości. OK- mogę się zgodzić, że brak tej miłości można
>>>> nadrobić później poprzez drogę rozwoju osobistego, jednak tacy ludzie
>>>> to
>>>> raczej wyjątki. Generalizując: jak ktoś nie był w dzieciństwie kochany-
>>>> no to skąd ma umieć kochać?
>>>>
>>>> a tu część druga- staram się prześledzićsytuację braku ojca:
>>>> Kolejna kwestia- brak jednego rodzica. Zostańmy przy tej szczególnej
>>>> relacji: córka- ojciec. Zakładając, że ojciec był, ale wcześnie umarł,
>>>> i
>>>> tworzył z matką wspaniały związek- i tak matka ma zadanie nie lada,
>>>> żeby
>>>> zastąpić w jakiś sposób wzorzec ojca- za który ta córka najpewniej wyda
>>>> się za mąż.
>>>> Czyli: jest to możliwe, ale- jak napisałem: matka ma zadanie nie lada.
>>>>
>>>> Jeśli - oprócz braku ojca (lub przy patologicznym wzorcu i
>>>> relacjach)- jeszcze matka nie umie nawiązać prawidłowych (czyli:
>>>> szczerych, przepełnionych prawdą, miłością i wsparciem oraz wybaczeniem
>>>> i akceptacją) relacji z córką- ta będzie niechybnie mieć ogromne
>>>> problemy z relacjami z innymi ludźmi. Co może nastąpić? Dalej-
>>>> No a tu- powyżej, jeśli matka nie da rady.
>>>>
>>>> Czyli: może samotna matka wychować córkę (o czym piszę dalej)-
>>>> przekazując jej np wzorzec zmarłego ojca i kochając, ale ma naprawdę
>>>> zadanie nie lada trudne.
>>>
>>> IMO za bardzo skupiasz się na szczególności roli ojca. Owszem - jest
>>> bardzo ważna, ale w tym przypadku "nawaliła" matka. I to wcale
>>> niekoniecznie dlatego, że załamana utratą męża (śmierć), wściekła i
>>> zawiedziona (rozwód - odejście męża) czy uszczęśliwiona pozbyciem się go
>>> (rozwód - jej odejście). Czasem po prostu kobieta, choćby się
>>> wydawało, że stworzona do okazywania i uczenia innych miłości, nie
>>> potrafi sobie z tym zadaniem poradzić. Czasem nawet i w normalnej,
>>> jakoś funkcjonującej rodzinie "pełnej".
>> Pełna rodzina może być też patologiczna. Jak sama nie dostała miłości- to
>> nie będzie jej umiała dać. Bo jej nie ma.
>
> Tylko taki wariant zakłada, że coraz więcej osób przestanie otrzymywać i
> dawać miłość (załóżmy, iż jest to typ A).
> Bo w przypadku, kiedy związek stworzą osoba typu A z osobą wychowaną w
> miłości (typ B), to typ A przekaże swoje "deficyty" potomstwu bardziej
> niźli typ B. [Taak... wszystko się w przyrodzie degeneruje. Tak powstają
> nowe - lepsze - gatunki]
Czy nie obserwujesz tego wokół? Zakłamane "związki partnerskie", w których
40 latek i 35 latka zastanawiają się, czy już mogą sobie pozwolić na
dziecko. Albo para gówniarzy, totalnie nieodpowiedzialnych - powołujących na
świat potomstwo- za które nie potrafią wziąć odpowiedzialności. Etc, itd,
itp:-(


>>> Ale człowiek nie czerpie tylko z rodziny. A niektórzy to się nawet uczą
>>> całe życie. Także i relacji.
>> Wielokrotnie czytałem, że od momentu poczęcia- do 7 roku życia (z
>> intensywnością malejącą z wiekiem) kształtuje się osobowość człowieka. A
>> potem- to już baaardzo trudno - a wręcz niemożliwe tak do końca zmienić
>> tego. Choć rozwój osobisty to umożliwia- tylko może nie do końca:-)
>
> No to w końcu jesteś za rozwojem osobistym czy przeciw? :-)
Z tym rozwojem osobistym dla człowieka z patologicznej rodziny to troche
tak, jak z leczeniem rozległych ran...Trzeba leczyć, ale blizny i tak
zostaną...choć wielu moich znajomych by się ze mna nie zgodziło- można
przecież radykalnie wybaczyć. Tylko to takie trudne!

>>>>> Być może. Ona oczywiście musiała uporać się z problemem braku ojca w
>>>>> dzieciństwie, chociaż ten ojciec nie był do końca nieobecny, ale nie
>>>>> będę się na ten temat rozpisywać. Jednak IMO największą rolę odegrała
>>>>> tu matka oraz szerzej pojęta rodzina. Ja bym obstawała jednak przy
>>>>> tym, że pozytywna rodzina, łącznie z dziadkami, ciociami, wujkami,
>>>>> może więcej "zdziałać" dobrego niż "zły" ojciec.
>>>>>
>>>> No tak...tylko po co się w takiej rodzinie urodziła?
>>>
>>> Jakoś wydaje mi się, że z premedytacją się do tej akurat rodziny nie
>>> pchała sama.
>>
>> Napisałem, że to temat na całkiem inną dyskusję. Medea napisała- między
>> innymi w ustawieniach rodzinnych (choć nie tylko) przyjmuje się, że przed
>> narodzeniem wybieramy sobie rodzinę, w której się rodzimy
>
> No to by trochę tłumaczyło. I teraz nie wiem, czy mi przed narodzeniem coś
> nie poszło, czy już w trakcie porodu trochę na głowę upadłam...
>
>> Chiron
>> ustawiony rodzinnie
>
>
> Qra, ustawiona, choć jakby trochę inaczej
Na to pytanie- sama znajdź odpowiedź:-)

serdecznie pozdrawiam

Chiron