Pani Ewa napisała:

>> Naszemu oscypkowi wpisano w metrykę, że ma być tylko z mleka owczego.
>> Ale tak, to było może za Tytusa Chałubińskiego, na najbiedniejszych
>> halach, w Pięcistawach dajmy na to, gdzie żadna krowa nie usiedzi. Na
>> tych bogatszych, zachodnich, krowy były od dawna, więc trochę mleka od
>> nich też do oscypków trafiało. Bacowie powiadają, że to z pożytkiem
>> dla sera, bo przez to nie jest tak sakramencko twardy.
>
> Osobiście zdecydowanie wolę te oscypki z dodatkiem sera krowiego.
> Z tego co zauważyłam, z zastrzeżeniem nazwy radzimy sobie tak, jak
> ludzie sobie radzą w innych tego typu przypadkach. Przy drogach
> można spotkać tablice "ser typu oscypek". Podobnie jest z "serami
> typu greckiego", czy np. tortem typu Sacher (do oryginalnej nazwy
> Sachertorte ma prawa tylko Hotel Sacher).

Tylko po co mamy teraz "radzić sobie"? To nie tak było, że przyszli
źli ludzie z "Hotelu Oscypek" i sobie zastrzegli. Sami tego chcieliśmy.
A w dodatku dokładnie tak chcieliśmy. Walcząc przy tym zażarcie
ze Słowakami -- bo w prawie unijnym produkt regionalny musi być
koniecznie przypisany do jednego kraju. Tego warunku kompletnie nie
rozumiem, bo w innych przypadkach wspiera się regiony, ale wyłącznie
te, które są transgraniczne. Nie znam dokładnie i szczegółowo procedur
rejestracji regionalnej żywności, ale to nikt inny, tylko ktoś od nas
zadecydował, by nazwę "oscypek" zarezerwować dla XIX-wiecznego eksponatu
muzealnego.

To, że nasze Tatry, najwyższe w Karpatach, może najbardziej są "owcze",
to jeszcze nie powód do tego. Ta rejestracja miała przecież służyć
celom komercyjnym, dać przywilej ludowi powiatu tarzańskiego (tak chyba
wyznaczono region oscypkowy). Wygląda to tak, jakby ktoś chciał udowodnić,
że wśród odpowiedzialnych ze pomysł jest sto procent baranów. Regiony
alpejskie nie wstydzą się swoich kolorowych krów radośnie pasących się
na halach.

Jarek

--
A świstak siedzi i zawija w te sreberka.