Dnia Sun, 07 Sep 2008 21:10:13 +0200, adamoxx1 napisał(a):


> Takie przypadki raczej często sie nie zgadzają i zbytnio uogolniasz..
> Tak samo jak "Murzyn zabil - wszyscy Murzyni zli"
> Wydaje mi sie że wiecej w takim działaniu dobra niż zła.

No, ale mówisz o tym przypadku skrajnym, który wymieniłam. Pytam natomiast,
co z uczuciami dziecka rodzonego w przypadku mniejszych ekscesów, które sa
na porządku dziennym między dziećmi, nawet przypadki dręczenia fizycznego i
psychicznego - jak być bezstronnym sędzią wobec dzieci własnych i
przybranych? Ja mówię uczciwie: nie umiałabym.
I co, kiedy należy uczciwie, choć z bólem przyznać rację dziecku
przybranemu? - tu dziecko rodzone musiałby być mędrcem, dojrzałym
psychicznie człowiekiem, aby mogło sobie z tym poradzić... a przecież jest
tylko dzieckiem.
A co, kiedy rodzonemu? - tu nie ma siły, aby dzieci przybrane nie odebraly
tego jako faworyzowania własnego pisklęcia.
Itd., itd., itd.

Jak widzisz, co krok, to straszliwe problemy, glownie natury moralnej,
psychicznej - czyli te najcięższe. Nie sposób im zaradzić, no nie sposób.


A także (może posądzisz mnie o materializm, ale to ważne sprawy i bolesne)
kiedy przyjdzie do dziedziczenia po rodzicach (w przypadku adopcji wszak to
następuje na równi z dziećmi rodzonymi) i konieczności podzielenia się tym,
co wypracowali. Chodzi mi o aspekt psychologiczny, oczywiście. Bo wiesz, ja
do dziś mam taki trochę irracjonalny, ale jednak dręczący mnie boleśnie do
dziś kolec w sercu, kiedy myślę o tym, jak moja mama po powrocie z USA
poprosiła moją bratową jako pierwszą do wybrania sobie z przywiezionych
super ciuchów czegoś, a mnie - dopiero po niej. Nie mogłam i nie wzięłam
niczego... żal o to pierwszeństwo był zbyt wielki, wiesz, nie o ciuchy.
Mamie było też przykro, wiem, ale - nie mogłam. To jakaś tam analogia,
niekoniecznie należy się skupić na przypadku dziedziczenia, raczej na
pierwszeństwie do gniazda.
--

"Ludzki mózg jest zbyt skomplikowany, aby dał się poznać
samemu sobie... A gdyby taki nie był, byłby po prostu zbyt głupi, aby
siebie poznać."
S. Lem