Dariusz Drzemicki pisze:

> Zacząć od rachunku sumienia.

Do tego potrzebne są dwie osoby, z których każda odpowiada_tylko_za siebie.
Przyjmij w końcu do wiadomości, że małżeństwo nie jest tworem o jednym mózgu.
Czy znasz powiedzenie, że wyżej dupy się nie podskoczy? Co z tego, że jeden z
partnerów zrobi wszystko, by ratować związek, a drugi ma to głęboko gdzieś?
Jaka, z punktu widzenia tego pierwszego, powinna być decyzja? Dalsza walka? O
co i po co? Po to, by ostatecznie stracić szacunek do siebie samego?

--
PozdrawiaM