wolim napisał:

>> Tuptusiu, odchody moich niewychodzących(!!!) kotów zawierają tylko i
>> wyłącznie to, co znajduje się w moim mieszkaniu, a każdą rzecz z mojego
>> mieszkania mogę bez obaw choćby wylizać na wszystkie strony, moje koty
>> nawet obcałowuję bez obaw, śpią w moim łóżku - dlaczego zatem miałabym
>> bać się zjeść pierogi, które PRZED GOTOWANIEM znalazły się z w ich
>> bliskości. Są regularnie odrobaczane (choć zaiste nie wiem, po co...),
>> sama bez obaw zjem wprost "po kocie" (moim!!!), a gdyby nawet
>> czegokolwiek zdarzyło mu się dotknąć, co ma być bez gotowania podane
>> ludziom (a nie zdarza), na pewno bym tego nie podała.
>>
>> Hipokryto - w restauracji szczury harcują w magazynie żywności i jakoś
>> Ci to nie przeszkadza tylko dlatego, ze to są "widoki nie dla klienta",
>> mówiąc zaś wprost - jak nie widzisz, to zjesz wszystko, nawet z podłogi
>> po której szczury harcują i szczają co noc, w skrzynkach z warzywami
>> robiąc sobie wesela :->
>
> Czekaj, czekaj. Bo oczy przecieram ze zdumienia.
> Czy Ty napisałaś, że możesz każdą rzecz znajdującą się w Twoim
> mieszkaniu wylizać, a brzydzisz się zjeść w restauracji?
> A kuwetę kota wyliżesz?
> A może rozwałkowujesz ciasto na pierogi na podłodze? Przecież
> to właściwie to samo, co pozwalać kotu łapami w nich gmerać.
>
> Jakby mi kot łaził po stole i zaglądał do garów, to chyba bym
> się zrzygał. Dużo mniej mnie obrzydza jedzenie w restauracji.
>
> Nie chcę być przykry, ale na tych zdjęciach:
> http://www.fotosik.pl/u/mazam/album/364665
> Twoja kuchnia na specjalnie sterylną nie wygląda.
> W każdym bądź razie nie pasuje do osoby, która wygłasza tak
> kategoryczne opinie na temat sterylności kuchni restauracyjnych.

Co w tym wszystkim takiego zaskakującego? Ja na przykład *wiem*, że
gdyby mi kelner napluł do kawy, to bym od tego nie umarł. W ogóle nic
by mi się nie stało. Kawie też -- takiej nienaplutej to ja bym w ślepym
teście nie odróżnił od naplutej. Jednocześnie *gdybym* wiedział, że
drań tak postąpił, to bym tego świństwa nie pił. Ja bym mu to wylał na
ten jego durny łeb. To wszystko sprawa psychiki. A nie chemii, biologii,
mikrobiologii czy innego materiałoznawstwa. Wiem, że to głupie, ale cóż
zrobić.

Ludzie mogą być zakręceni na różne sposoby, nie każdy musi być tak samo
jak ja. Uszanować to trzeba. Komuś może nie przeszkadzać świadomość
gmerania w talerzu łapą kota albo szczura -- byle one niewychodzące
były. A świadomość, że czegoś mogła tknąć ręka kucharki, takiej co to
na przychodne -- to już jest nie do zniesienia. Cóż z tym zrobić? Ano
też uszanować. I nie ma znaczenia jak co wygląda, zwłaszcza na zdjęciach.
Ważny jest ten wewnętrzny głos, ten który mówi: "on mi tu sałatę na
półmisku palcami układał, suchą krakowską bez szczypczyków do cukru
brał; oni wszyscy tu się przeciwko mnie zmówili, knują po nocach jak
mi tu jeszcze dokuczyć, śmieją się ze mnie, zawistnicy niewdzięczni
i podli".

Jarek

--
-- Zaś u Macieja zaskroniec wpadł do barszczu.
-- I co?
-- Ano nic. Maciej odłożył łyżkę i powiada: ,,Nie będę jadł''.
-- I nie jadł?
-- Ano nie.