Pani Basia napisała:

> Rachatłukum uwielbiam! Jadłam wiele odmian w różnych miejscach, a
> najlepsze, nie zgadniesz, w Petersburgu. Wszędzie, gdzie jestem i gdzie
> jest rachatłukum, kupuję, jako jego fanka. Bliskowschodnie słodycze to
> wielki temat. Kiedyś kupiłam w polskim Lidlu, rozczarowanie. Czy
> rzeczywiście wszystko musi mieć swoje miejsce?

To oczywiste. Większość z rzeczy tego świata jest nieprzenoszalnych.
A już zwłaszcza tych dobrych. Ponadto w Lidlu spodziewać się należy
wyrobów przemysłowych. A rachatłukum, to rękodzieło. Jego miejsce
na bazarach.

> Pańskiej skórki chętnie spróbowałabym, jako ciekawska nieznanych smaków.

Też bym teraz spróbował -- jako ciekawostkę smaków znanych, lecz odległych
w czasie. Jeśli będę miał okazję, to kupię. A wtedy mogę się podzielić.

> Wyobrażam sobie, że to dość dziwny ulep i dość chemiczny, ale ciekawość
> jest silniejsza od oporów.

Niczego chemicznego sobie nie przypominam. To rzecz znana od stu lat,
robiona metodami domowymi. Ale może to już się zmieniło.

Jarek

--
W dym obrócił haremu tłum,
a odźwiernych w rachatłukum,
więc ojciec "niech żyje!" krzyknął,
w ten sposób śmierci uniknął.