Mam syna pierwszoklasistę. Dotąd nie dawaliśmy mu żadnych pieniędzy do
szkoły (chyba, że na składki), ale mały od pewnego czasu bardzo prosi, żeby
mu dawać drobne na zakupy w szkolnym sklepiku. Dłuższy czas odmawiałam,
tłumacząc, że wszystko, czego potrzebuje do szkoły dostaje w domu
(śniadanie, picie, owoce), a w sklepiku jest drożej i te rzeczy do zdrowych
nie należą. Co za tego? Drogo? "Ale mamuś, w sklepiku są takie fajne dropsy
i kosztują tylko 30 groszy". "Nie kupujesz mi nigdy czipsów, a one są takie
dobre, kupowałbym tylko małą paczkę za 70 groszy" itp. argumenty.
Moje teksty o śmieciowym jedzeniu trafiąją w próżnię, bo to "takie dobre".
Widzę, że mu żal - koledzy chodzą do sklepiku, a on jako jeden z nielicznych
nie może. Dziś odebrałam go ze świetlicy - miał pełną buzię ciastek, bo
któryś z kolegów go poczęstował. Dodam, że problem pojawia się, gdy idzie do
świetlicy, bo w czasie zajęć z wychowawczynią nie są puszczani do sklepiku.
Jak to wygląda u Waszych pociech, szczególnie tych z klas młodszych? Czy za
kieszonkowe mogą kupować w sklepiku szkolnym? Czy mają jakieś ograniczenia,
jeśli tak, to jak ustalane?

Pozdr. Ewa