Użytkownik "Carrie" <c...@b...gnet.pl> napisał w wiadomości
news:69b12430b37b216f63aad5e88ca948fe@carrie.pl...

> No i sam widzisz. Czy wobec tego stwierdzenie: "Idź na terapię" ma
> konstruktywne podstawy?
> Tak, to łatwo powiedzieć. Bardzo łatwo. Tylko rzeczywistość jest
> znacznie trudniejsza :(

Kapitalizm.

> Nie musi, ale może - tu się zgadzamy :)
> Co zaś do definicji choroby - poplątane to mocno.
> Mógłbyś wyszczególnić kilka tych jednostek? Tak przykładowo.

Jeskli chodzi o zaburzenia psychiczne, to jest obecnie tendencja
klasyfikowania ich wychodzac od objawow.

Wyrozniono cos takiego, jak epizod depresyjny, ktory moze byc lagodny,
umiarkowany lub ciezki. No. o umiarkowanym mowimy w przypadku
wystapienia (wyszczegolnionych w opisach) : 2 obj. podst. i 3 lub 4 obj.
dodatk. i zespolu somatycznego. Musza utrzymywac sie przez 2 tygodnie.

Epizod depresyjny jest odrebna jednostka chorobowa (odpowiada
amerykanskiej major depressia, a starej naszej europejskiej depresji
endogennej). Epizod depresyjny rozpoznaje sie wowczas, gdy jest to
piewszy epizod afektywny u danego chorego (tzn. nie bylo wczesniej
epizodow depresyjnych ani stanow manakalnych).

Oprocz tego moga byc tzw. zaburzenia depresyjne nawracajace (F33 - orig.
ang. disorder - powinno byc wiec zaburzenie a nie zaburzenia). Mowimy o
nich wtedy, gdy chory juz wczesniej przebyl epizod depresyjny, po ktorym
musial jednak wystapic okres remisji. Tu takze stosuje sie podzial na
lekkie, umiarkowane i ciezkie. Ponadto wyroznia sie w tej kategorii juz
okres remisji.

Oprocz tego moze wystepowac w innych schorzeniach, np. w ch. afekt.
dwubieg (ang. disorder - wiec raczej zaburzenie- tedencja uzywania
okreslenia zaburzenie wynika z faktu, iz klasyfik,. ch,. psych. oparta
jest glownie nie na etiologii a symptomatyce), w uporczywych
zaburzeniach nastroju (sorki, nie jestem pewien nazwy - łac. persistens:
wiec trwale lub uporczywe, jak cyklotymia), w depresji
postschizofrenicznej. takze w zespolach organicznych.

To wszystko wg ICD. W praktyce nie zawsze jest ona wykorzystywana
(zapewne z czasem Kasy Chorych wymusza). Dawniej za Bilikiewiczem mozna
wyroznic depresje endo- i egzogenne. Depresja endogenna (melancholia) to
depresja wystepujaca w ch. man.-depr. Egzogenenne to depresja reaktywna
(pod wplywem przezyc). Jakos on to tam dalej sobie dzielil, ale naprawde
nie pamietam.


> >Poniewaz nie masz racji. To, co mowisz jest sprzeczne z wiedza
medyczna.
> >Depresji nie leczy sie lekami nasennymi.
>
> Ale ja _nigdzie_ nie napisałam, że się ją tak leczy!
> Podaj mi cytat, proszę. Może się mylę. Przejrzałam swoje posty i nie
> widzę, żebym tak twierdziła.

"Jeśli o mnie chodzi, skończyło się na wizycie u lekarza rodzinnego,
który przepisał mi łagodne środki uspokajające. Po miesiącu czy dwóch,
już nie pamiętam, wróciłam do normalbego stanu ducha."

"Rzecz jasna, ciężkie przypadki powinien leczyć psychiatra, bo wtedy
tabletka na dobry sen to za mało - są jakieś terapie i takie tam,
znam
to jedynie z opowieści i filmów."

> >> >A na jakiej podstawie twierdzisz, ze ta depresja jest "mala"
> >>
> >> No, moim zdaniem to się czuje... Na jakiej podstawie może to
> >> stwierdzić lekarz?
> >Na podstawie kryteriow diagniostycznych.
>
> Przed leczeniem, w trakcie czy po? Nie czepiam się, pytam poważnie, bo
> nie wiem wiele o diagnostyce takich przypadków.

Przed leczeniem.
Objawy opisano w kilku grupach. Pierwsza grupa to objawy podsatwowe.
Druga dodatkowe. Trzecia objawy zespolu somatycznego. I teraz iles
objawow z pierwszej i iles objawow z drugiej musi byc, zeby rozpoznac
zespol lagodny, a inna liczba zeby rozpoznac umiarkowany, a jeszcze
wiecej, zeby rozpoznac ciezki( w ciezkim musi byc jeszcze zepol somat. i
obj. psychotyczne).

> > Wie tylko tyle, ile mu powie pacjent, chyba że
> >> choroba jest tak zaawansowana, że przybiera objawy somatyczne.
> >Nie. Lekarz przeprowadzajac wywiad pyta o objawy wymienione w
kryteriach
> >diagnostycznych danej choroby.
>
> No dobrze, ale pacjent odpowiada, że je ma lub że nie ma. A jeśli
> pacjent nie wie? Jeśli, na przykład, nie umie określić, co dokładnie
> czuje, co mu dolega? Co wtedy robi lekarz?

To, ze nie wie to tez pewna wskazowka. Jezeli nie umie opisac tez.

Popelniasz kalsyczny blad myslowy pacjenta. Ty idziesz, do lekarza, bo
podejrzewasz depresje. Ale on musi wykluczyc np. schizofenie. Lekarz nei
pyta Cie tylko o obj. depresji, on Cie wypyta o sprawy, ktore moga
wystapic np. w schizfrenii, nerwicach i tak dalej.

W depresji jestes w stanie okreslic to, co mu jest potrzebne. Czesc zas
objawow nie uzyskuje wprost (nie pyta: Czy ma Pani urojenia
wielkosciowe?" - bo urojenia to przekonania, chory uwaza wiec, ze
naprawde jest "nad" innymi). To akurat nie dotyczy depresji.

Kryteria sa bardzo jasne. I faktycznie - sam wywiad moze nie ujawnic
pewnych cech. Ale zapobiega to hospitalizacji i leczeniu osob zdrowych.
Nie mozesz np. rozpoznac depresji u osoby, ktora chce sie zabic, a nie
ma innych objawow. To sluzy tez ochronie pacjenta i zapobieganiu
naduzyciom w rozpoznawaniu zaburzen psychicznych (a, ze byly pokazuje
np. przyklad ZSRR - przekonanie o wyzszosci kapitalizmu co poniektorzy
interpretowali jako urojenia, a wiara w Boga tez byla norma, bo przeciez
Boga nie ma...Nie bylo to norma, ale takie przypadki ponoc sie
zdarzaly).

> Jeszcze mam uwagę: z tego, co czytałam o samobójstwach wynikało, że
> zwykle otoczenie ofiary było zszokowane tym zajściem. Zszokowane i
> zaskoczone, bo 'nic na to nie wskazywało'. Nie zawsze, ale zdarza się
> tak często. Co wskazywałoby albo na wyjątkową nieczułość otoczenia,
> albo na nieumiejętną komunikację między tą osobą i jej bliskimi. Lub
> też na zupełny brak komunikacji.

Zauwaz, ze rodzice tez sa zszokowani, kiedy dowiaduja sie, ze ich
dziecko cpa, albo kradnie. Takie niezauwazanie czesto sie zdarza.
IMO to pewna wiedze dziecko powinno wyniesc ze szkoly. takich rzeczy
powinno sie tam tez uczyc. Niestety tak nie jest :-(((

> >Wiesz, bialaczki tez nie mialem, a wiem, jak ja leczyc.
>
> Skąd wiesz? Podaj mi źródła swojej wiedzy.

pierwsze z brzegu: Herold, Kokot. Sa opisane schematy leczenia
bialaczki.
O depresji: polecam Puzynskiego "Depresje i zaburzenia afekt.", PZWL

> >Lekarze tez popelniaja bledy. Zawuaz, ze rak piersi u kobiet tez jest
> >powszechny. A wg roznych danych nawet kilkadziesiat procent
ginekologow
> >nie bada piersi swoich pacjentek.
>
> Otóż to :(

I dlatego warto z glowa wybierac lekarza !!! I jezeli nie pasuje
zmieniac. IMO tak samo psychologa.
Przeciez w sklepie, w ktorym sprzedawczyni Cie obraza tez nie bedziesz
kupowac, prawda?

> >> >Moze juz nie zdazyc trafic do psychiatry.
> >>
> >> Jeśli jej zależy, to zdąży.
> >
> >W tym sek, ze w depresji moze jej sie nie chciec. Moze nie miec sily.
>
> Na zrobienie kroku nieodwracalnego też trzeba mieć trochę siły...

ok. 20% chorych z zaburzeniami afektywnymi umiera na skutek samobojstwa.
to duzo.

> Dlatego - podkreślę jeszcze raz - ważne jest, żeby ta osoba nie była
> sama. Ale, załóżmy, ona mieszka sama w obcym mieście [tak jak ja
> wtedy] i nie ma przy sobie nikogo godnego zaufania. W tej chwili
> jedynie ona jest za siebie odpowiedzialna i powinna wziąć się w garść,
> na ile jest to możliwe. Innego wyjścia nie widzę. A Ty?

tez nie.
A co jak nie potrafi? trudno. Nie kazdego da sie uratowac.


> Ok, będę bardziej uważać na nazwy :)
> Tyle że słowa o pastylce na sen... a, zacytuję: "Rzecz jasna, ciężkie
> przypadki powinien leczyć psychiatra, bo wtedy
> tabletka na dobry sen to za mało".
> Przecież wyraźnie napisałam, że to za mało... Może przenośnia nie była
> zbyt oczywista?

moze tylko dla mnie zbyt malo oczywista :-((

> Inna rzecz, że łagodne środki antydepresyjne, stosowane w małych
> dawkach, mają między innymi ułatwiać zasypianie. Skrót myślowy. Poza
> tym jednak mają jeszcze inne działanie.

Zgadza sie.

pozdrowienia
krzysztof(ek)

zeby nie bylo calkiem NTG: psychoterapia jak najbardziej wskazana !