Pani Ewa napisała:

>> Ale w sumie... po przemyśleniu... każdemu taki zmielony, na jaki
>> sobie zasłużył. Mieszkańcy qrnika na przykład lubią z indyka.
>
> Racja. A u nas jeszcze większe zboczenie - pierś indycza zmielona
> na spółę z wieprzem.

Dość to jest bliskie wynalazkowi znanemu pod nazwą kotleta pożarskiego
(względnie kotleta Pożarskiego).

> Zmielonego wołu lubię, ale musi być samo chude.

W przywoływanym już dzisiaj wątku monograficznym dawałem argument
za tym, że i tłuste do mielenia się nada. Pod tym jednak warunkiem,
że nie będzie z tego lepiony jakiś kotlecik-pulpecik z bułą-bibułą
wchłaniającą tłuszcz, a smażeniu poddamy samo mięso z przyprawami.
Wtedy tłuszcz się wytopi, zostanie na dnie patelni, skąd możemy
dać go precz. Nastąpi cudowna przemiana wołowiny tłustej w wołowinę
chudą (tak jak to zapisano w Piśmie).

Jarek

--
I oto z Nilu wyszło siedem krów pięknych i tłustych, które zaczęły się
paść wśród sitowia. Ale oto siedem innych krów wyszło z Nilu, brzydkich
i chudych, które stanęły obok tamtych nad brzegiem Nilu. Te brzydkie
i chude krowy pożarły siedem owych krów pięknych i tłustych.