<n...@m...ch> wrote:


> >
> > Nie wiem  czy warto.  Wielkie kuchnie sa tak naprawde anonimowe, a
> > wielcy kucharze to przede wszystkim kodyfikatorzy tradycji.  Jezeli
> > gotowanie porownc do sztuki, to raczej przypomina szuke ludowa lub
> > sredniowieczna niz nowozytna.
>
> ??? Co to za teoria?

A taka moja teoria ad hoc. Mysle, ze da sie obronic.

> > Francuski zwyczaj kreowania wielkich artystow rondla powoduje tylko, ze
> > kazdy kucharzyna w prowincjonalnej restauracji zamiast opanowac
> > rzemioslo stara sie wykreowac cos oryginalnego i potem goscie dostaja
> > takie wymyslne, a zle ugotowane paskudztwa.  
>
> Wiesz, w kuchni chyba nie istnieje pojecie stolicy i prowincji.

Wiesz, nie chodzi mi o dychotomie stolica-prowincja, lecz
cenrum-prowincja, ktora doskonale nadaje sie do opisywania wielu zjawisk
cywilizacyjnych, w tym takze z penoscia kuchni.

> Chyba, ze chodzi ci o restauracje prowincjonalne czyli slabe.

Nie, dlaczego. Restauracje prowincjonalne moga byc bardzo dobre.

> Rozpowszechniaja to tez domorosli krytycy prasowi, a konczy
> > sie na tym, ze co druga poczatkujaca gospodyni domowa zamiast pstudiowac
> > zasady gotowania czuje sie w obowiazku tworzyc i improwizowac.
>
> No i co z tego? Kto powiedzial, ze poczatkujaca gospodyni musi studiowac
> zasady gotowania?

Jasne, ze nie musi.

> Moze ma ochote improwizowac?

Tez mam czasem ochote poimprowizowac na trabce, choc grac nie umiem, ale
sie powstrzymuje ze wzgledu na innych.

> Moze sprawia jej to przyjemnosc? W koncu konsekwencje ponosi tylko ona
> sama, jej rodzina i goscie.

Wlasnie. Biedni ludzie.

Wladyslaw