Witajcie Mili Grupowicze.

Nie jestem tu nowy, wręcz przeciwnie, i dlatego właśnie zaproponuję jako
uzupełnienie widzianego poniżej tematu "negocjacje - wiedza czy zdolność",
temat, bardziej z punktu widzenia psychologii grupy psp, ciekawy.

Temat profanacji wartości jest nadal otwarty, co więcej winien być otwarty
tak długo, jak długo właśnie wartości są profanowane, bądź tylko zagrożone.
Na pytanie niejasne dla wielu "co to są wartości" odpowiem od razu, aby
uciąć spekulacje, gry słowne, demagogię, hipokryzję i inne przejawy prób
zakłócania tematu niewygodnego dla tych, którzy się boją odsłaniania prawdy
lub jej po prostu nie widzą.
Otóż spróbuję to zdefiniować po swojemu i najogólniej - jednym zdaniem:

wartości - jest to zestaw reguł postępowania zorganizowanej grupy społecznej.

Im mniejsza grupa społeczna tym łatwiej o budowanie i pielęgnowanie
zestawu, który jednocześnie pozwala korzystać ze wszystkich zdobyczy
cywilizacyjnych, jak też nie powoduje zasklepienia (zaskorupienia)
intelektualnego, pielęgnując naturalne tendencje do wychwytywania zjawisk
rozwojowych, korzystnych dla celów grupy.

Pojęcie grupy społecznej rozciąga się między dwoma skrajnościami -
pojedynczym człowiekiem (wszak ten zazwyczaj ma własny świat wartości,
o ile nie jest niedojrzały bądź zdegenerowany), do grupy zamieszkującej cały
glob ziemski. W szczególnym przypadku grupą społeczną jest organizacja
terrorystyczna posiadająca własny zestaw reguł postępowania i jasno
określone cele - jawnie destrukcyjne wobec innych grup społecznych.
W szczególnym przypadku, grupą społeczna jest również enklawa publicznej
grupy dyskusyjnej (psp) zorganizowanej wokół w miarę wspólnych celów.

Listę tych celów warto byłby kiedyś spróbować określić, niemniej pewne
jest, że otwartość grupy na świat oznacza dla niej nic innego jak możliwość
ekspansji _w_niej_samej_, WARTOŚCI kultywowanych zarówno przez
grupę oddanych sprawie wychowania przyszłych pokoleń nauczycieli, jak
też grupę terrorystyczną, grupę myślicieli z klasztoru Milarepy, jak też grupę
młodych matek lub młodych ojców, grupę uczniów ze szkoły toruńskiej,
jak też grupę gospodyń wiejskich, grupę słuchaczy radia Maryja jak też
grupę doradców Ministra Kultury i wiele, wiele innych grup społecznych,
bądź też tylko silnych indywidualności.
Wniosek stąd taki, ze lista celów grupy dyskusyjnej psp może być bardzo
długa i może zawierać cele _wzajemnie_ze_sobą_sprzeczne_.
Czy to znaczy, że publiczna grupa dyskusyjna musi być opanowana _anarchią_?
Moim zdaniem absolutnie nie. Jednak aby zapobiec anarchii w tym przypadku,
należy uściślić (zawęzić) listę celów grupy do zakresu wspólnie akceptowanego.
Zakresu, który umożliwi wszystkim zainteresowanym - lub raczej tylko
większości skupionej wokół hasła "psychologia" - KONSTRUKTYWNE
współistnienie i korzystanie z dobrodziejstw grupy. Jak to uczynić?

Nad tym problemem myślano od dawna, od początku pojawienia się tej
wspaniałej szansy rozwojowej dla wszystkich - usenetu. W drodze wielkich
kompromisów wymyślono więc NETYKIETĘ - zbiór elementarnych zasad,
pozwalających w miarę _konstruktywnie_ funkcjonować wszystkim
zainteresowanym rozwojem, współpracą, odnoszeniem korzyści z wymiany
informacji, doświadczeń i wiedzy w nieograniczonej praktycznie grupie
społecznej. Netykieta stanowi zbiór mocno zawężony, uniwersalny, konstru-
owany z myślą o całym usenecie (tak, jak Konstytucja jest fundamentem
całego Prawa obowiązującego w społeczności). Jest więc zbiorem zasad
współżycia, jakie leżą u podstaw reguł innych, tematycznych grup dyskusyjnych
(np. psp). Takie grupy mogą rozszerzać listę celów podporządkowanych
szczególnym dla tej grupy wartościom. Mogą, a nawet powinny też mody-
fikować ten zbiór zasad, zgodnie z własnymi, szczególnymi potrzebami.
Jednak nie oznacza to wcale przyzwolenia dla anarchistycznego wywracania
netykiety (konstytucji) do góry nogami tylko dlatego, że istnieje przyzwolenie
i wręcz potrzeba rozwoju.
Na marginesie - przykładem konstruktywnego dla tej grupy społecznej
(p.s.psychologia) odstępstwa od zbioru zasad panujących w usenecie jest
szczególny stosunek do wartości narzędzia usenetowego zwanego PLONKIEM.
Na tej grupie dyskusyjnej, grupie miłośników psychologii, stosowanie plonka
jest nieporozumieniem jako coś drastycznie zawężającego świat tego, który
klasycznego plonka stosuje. Jawny plonk jest tu swoistą manifestacją niechęci
do plonkowanego autora, przynoszącą jej autorowi jakieś korzyści
(psychologia pyta - jakie?!) oraz oddziałującą w określony sposób na
środowisko (psychologia pyta - w jaki?!). Rozwiniecie tematu można
znaleźć na http://www.psphome.htc.net.pl/wybrane_all.html#plonk

Wracając więc do netykiety. Kwestionowanie elementarnych zasad dotyczących
cytowania listów poprzedników jest albo głupotą, albo złośliwą próbą
anarchizowania środowiska, gdzie w przypadku doświadczeń z Robakiem
wywodzącym się z http://www.tn50.internetdsl.tpnet.pl - czyli grupy
społecznej Luks41 o własnym zestawie celów, wartości i zasad - bardziej
prawdopodobne jest to drugie (absolutnie nie wyłączając pierwszego).
Cele te jawnie były i nadal są propagowane przez tego autora - nieuczciwość,
wielonickowość (matrix w życiu codziennym), hipokryzja, błazeństwa, terror
pozamerytoryczny (w kulisach grupy) i niechęć (nieumiejętność) przystoso-
wania się do społeczności z racji błędnie rozumianych (nierozumianych) idei
rozwojowych.


I teraz pytanie tytułowe: gdzie są granice negocjacji i jaki ma być społeczny
poziom przyzwolenia dla anarchii w imię swobód demokratycznych?


Dla czołowych negocjatorów grupy mam historyjkę ilustrującą przypowieść
"Nie czas żałować róż gdy lasy płoną".


Mieszkała sobie Asia w Australijskim buszu. Miała w swoim przydomowym
ogrodzie wiele wspaniałych rzeczy. Były tam również róże i jabłonie - szczególnie
piękne tego roku. Busz, jak to busz - zaczął płonąć. Co ratować - pyta Asia
wielce zakłopotana stojąc w drzwiach samochodu. Przypomniała więc sobie
"nie czas żałować róż..." i czym prędzej pobiegła ratować ... jabłka z prze-
pięknej jabłoni. Gdy zerwała już ich cały kosz - dom spłonął. Spłonęły tez róże,
jednak kosz jabłek był uratowany i piękny... a Asia wraz z nim bezpieczna
w mknącym samochodzie.
Jakież jednak było jej zdziwienie, gdy za jakiś czas, z przepięknych niegdyś
jabłek zaczęły wyłazić okropne robale, a same jabłka okazały się już kompletnie
wyżarte i do niczego. Poszły na śmietnik a robale - do pieca.

Pozdrawiam
Wasz Uniżony (rob)
All