Pani Ewa napisała:

>> Vyprážaný syr, to kuchnia słowacka. On tam był od zawsze. Nic
>> mi nie wiadomo, by beznadziejność należała do kanonu, ale to
>> co mi tam dawano, zawsze było panierowanym plastrem żółciocha.
>> Aż postanowiłem sprawdzić, czy mnie ktoś tyle razy nie oszukał:
>> http://en.wikipedia.org/wiki/Vypr%C3%A1%C5%BEan%C3%B
D_syr
>
> No tak, po słowacku to jest rzeczywiście żółty, pewnie smaczny, ale...
>
>> A więc jednak nie. Tam naród zachowawczy, do swych tradycji
>> przywiązany. Skąd pomysł z camembertem? Nie mam tak silnej
>> lornetki, by zobaczyć, czy ktoś gdzieś tak nie robi. Pani ma
>> bliżej, więc poproszę o pomoc w poznaniu. Któryś z naszych na
>> to wpadł? Słowacy się przemogli? Może Czesi zrobili aksamitną
>> rewolucję przy wyprażaniu sera?
>
> ...nam tu bliżej do Czech i ja się spodziewałam smażonego hermelina,
> czyli czegoś takiego:
>
> http://zwierciadlo.pl/2012/kuchnia/przepisy/panierow
any-ser-plesniowy

Tu widać dalekowzroczność restauratora -- zapatrzył się na Słowację,
choć miał dalej niż do Czech.

Z tego co ja widzę, w kuchni czeskiej smažený sýr w kanonicznej
swej postaci, to też żółcioch. Pleśniowy jest wariacją na temat.

http://cs.wikipedia.org/wiki/Sma%C5%BEen%C3%BD_s%C3%
BDr

A przy okazji -- w Kauflandzie można nabyć olomoucké tvarůžky, więc
gdyby gdzieś w towarzystwie organizowany był konkurs na największego
śmierdziela, to jest z czym wystąpić.

>> A tak przy okazji, jeden z najlepszych przybytków serwujących kuchnię
>> polską prowadzi Pani imienniczka wraz z rodziną. Co zresztą zostało
>> ujęte w nazwie. Najlepszość sam dawno temu zdiagnozowałem, bo to u
>> mnie na wsi, po sąsiedzku. A potem przeczytałem o tym w jakichś
>> rankingach. Kuchnia polska w najlepszym znaczeniu tego słowa, bez
>> ksenofobicznego zadęcia.
>
> Przy okazji zajrzę. ;)

Nie wiem czy to po drodze będzie, w każdym razie daleko (500 km).

Jarek

--
Tvůj Jaromír,
co má víc o kolečko
a žere sýr.