W wiadomości <news:dcdskl$26t$1@news.onet.pl>
Iwon(k)a <i...@p...onet.pl> pisze:

> LOL! jesli by byla, to co wtedy? pisalabys inaczej??? (co to wogole ma
> do rzeczy???)

Ma to do rzeczy, że Polska to nie USA i wiele rzeczy ma inne definicje.
U nas tatuś może myć swoją córkę. W niektórych stanach jest to nie do
pomyślenia.
Być może czym innym jest mobbing w USA, a czym innym w Polsce.
Tak samo, jak rzecz ma się z molestowaniem seksualnym i jego definicją.

>> Ale jeśli się upierasz, to możesz się nawet osobiście uznać za
>> mobbowaną przeze mnie i moich znajomych, ponieważ nawet gdybyś mnie
>> usilnie błagała i szantażowała emocjonalnie, to nie zaproszę Cię na
>> zamknięte
>> spotkanie u mnie w domu :-PP

> i znow nie widzisz roznicy miedzy "zamknietym przyjeciem w domu"

Zatem przyjmijmy, że robię tę imprezę w parku, jeśli tak bardzo upierasz
się, że podwórko jest synonimem grupy społecznej, a nie jedynie miejscem
spotkania :->

>>> jesli uwazasz, iz ludzie, ktorzy popadaja w depresje bo nie znalezli
>>> akceptacji, sa winni sobie sami, albo winni sa ich rodzice bo nie
>>> nauczyli ich asertywnosci,

>> A kto wg Ciebie jest temu winien?

> w przypadku dziecka, ktore jest ofiara takiego zachowania, winnym
> wciaz uznaje sie agresora.

I tym_agresorem_(btw - zajrzyj sobie do definicji tego słowa) miałyby niby
być owe dzieci z osiedla?
Ja wiem, że koniecznie chciałabyś zrobić z nich wrednych sadystów, ale Twoje
porównania stają się co najmniej przesadzone.

>> Każdy odpowiada sam za swoje uczucia.
>> Jeśli mój kolega z pracy popełni samobójstwo, ponieważ go nie kocham
>> i nigdy to nie nastąpi, to czy JA będę temu winna?

> a KTO CI kaze go kochac?

Nikt, więc tym bardziej nie rozumiem, dlaczego Ty każesz dzieciom lubić
dziewczynkę.
I czynisz ich winnymi za jej poczucie żalu i smutku, a być może i depresję.

> niekiedy pewne sytuacje przestastaja reakcje obronne jednostki i
> spirala sie nakreca.

No i co z tego, że się tak brzydko spytam?
Czy ktoś ma się pociąć z powodu tego, że inna osoba nie potrafi dać sobie
rady ze swoimi uczuciami?

> to tak jak bys napisala, iz Kazia jest sobie
> winna, ze jest chora, bo
> sobie nie poradzila z wirusem.

?? Nie rozumiem tego porównania.
Ja nie twierdzę, że ktoś jest winny, bo nie potrafi radzić sobie z
uczuciami.
Ja twierdzę jedynie, że w nim (a nie w kimś innym) tkwi przyczyna takiego
stanu rzeczy.
Wina nie ma tu nic do rzeczy.

> a obiciazanie wina ta osobe, czy tez
> rodzicow ,
> napawa mnie zdumieniem.

??? A tego to już w ogóle nie rozumiem. Co chciałaś przez to powiedzieć?

> mam tylko nadzieje, iz wynika to z niewiedzy na temat
> zjawiska "bullying".

Zapoznałam się już ze znaczeniem tego słowa i pozostaję przy swoim zdaniu,
że każdy ma prawo wybierać sobie znajomych wg własnych odczuć, odmawiać
kontaktów z nielubianymi ludźmi, nie zgadzać się na wpędzanie w poczucie
winy i nigdy coś takiego nie będzie bullyingiem. Nikt nie ma żadnego prawa
kierować moimi wyborami odnośnie znajomych i przyjaciół. Jeśli dla Ciebie
jest to bullying, to wychodzi na to, że nieźle już Was w tej Hameryce
przeflancowali, skoro człowiek może być oskarżony o tak poważne wykroczenie,
tylko dlatego, że nie ma ochoty na towarzystwo nielubianej przez niego
osoby.

> jesli dziecko nie ma na publicznym podworku, szkole, kafeterii itp
> alternatywnych zrodel przyjazni a zjawisko jest i widac, iz sie nie zmieni
> staje sie
> to wlasnie powaznym problemem.

Wtedy być może owszem, ale takie sytuacje należą do rzadkości.
Niewielki odsetek ludzi mieszka na totalnych pustkowiach.

> oczywiscie, ale pewna osoba nie moze nagle zjawic sie we wszystkich
> zakatkach swiata celem poszukania sobie kolegi.

Jak wyżej.

>> Dlatego jestem zdania, że przyczyn tego staniu rzeczy należy szukac
>> przede wszystkim w sobie, a nie zwalać odpowiedzialności na innych.

> czy ktos tu mowi o zwalaniu odpowiedzialnosci???

"w przypadku dziecka, ktore jest ofiara takiego zachowania, winnym wciaz
uznaje sie agresora"
Wybacz, ale nie ja to napisałam.

--
PozdrawiaM